പ്രണയകാലം

പ്രണയകാലം അവിടെ പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഇറ്റലിയില്‍ ഒരുമിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ അവന്‍ പറഞ്ഞു    അനുരഗത്തെ ഭയക്കണം.                                                                                                 ശാഠൃംപിടിച്ചോടിനടക്കുന്ന വികൃതിക്കുട്ടിയാണവന്‍... അനുരാഗം അതുമിതുമാണ്  തന്നിഷ്ടത്തിനു വരികയും തപ്പിത്തടഞ്ഞുപോകയും ചെയ്യുമത് അതെന്തെന്നെനിക്കറിയില്ല... അല്ലേയല്ല, അവള്‍ പറഞ്ഞു അദ്ഭുതകരമായി വളര്‍ന്നു  പൂത്തുലഞ്ഞയൊരു മരമാണത്. അവന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ പ്രകാശ- പൂരിതമായ ഉദ്ഘോഷം കണ്ട്  അവളും ആനന്ദതുന്നിലയായി. അവരുടെ മായികക്കണ്ണുകള്‍ ഒന്നിടഞ്ഞു. അവള്‍ പറഞ്ഞു  നീ കോപിച്ചാല്‍ ഞാന്‍ മരിക്കും ഓമനേ, നമുക്കു ജീവിക്കണോ അതോ മരിക്കണോ? ശുദ്ധ പ്രണയത്തില്‍ രണ്ടും ഒന്നാണ്. തര്‍ജ്ജമ: സക്കറിയാസ് നെടുങ്കനാല്‍

പ്രണയകാലം ഇവിടെ ഇരുപത്തൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ കേരളത്തില്‍ ഞാനവളുടെ കരങ്ങള്‍ മൃദുലമായി സ്പര്‍ശിച്ചു. എന്റെയാത്മാവിനെ- യവള്‍ക്കടിമപ്പെടുത്തി… അണിവിരലാലവളുടെ ചൊടികളൊന്നമര്‍ത്തി. ആകെയമര്‍ത്തപ്പെടാനവള്‍ കൊതിച്ചെന്നെ നോക്കി. ഓരോയിന്ദ്രിയത്തെയും ആനന്ദം തട്ടികൊണ്ടുപോയി. പറക്കുകയായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെയാത്മാക്കള്‍… കിഴക്ക് വാഗമണ്‍കുന്നുകളില്‍ അതിശക്തമായി കാറ്റുവീശി. വടക്ക് മലമേല്‍ നിന്ന് തുലാവര്‍ഷം വീണു. എന്റെ സ്നേഹമെന്റെ കൈകളിലമരുമ്പോള്‍, ഇശോ, ഇവിടെല്ലാം ഇരുട്ടാകണേ! സക്കറിയാസ് നെടുങ്കനാല്‍ 10.10.210